LOFAR (Low Frequency Array) is de grootste radiotelescoop ter wereld. Een radiotelescoop wordt gebruikt om telescoopbeelden te creëren uit radiogolven, met een relatief grote golflengte. LOFAR bestaat uit ongeveer 7000 LBA type antennes en 50000 HBA type antennes, verspreid over velden door heel Europa, met hun centrum in Noord-Nederland, waar 70% van de antennes staat. De huidige LOFAR-installatie is ongeveer 10 jaar geleden ontworpen en sindsdien nagenoeg onveranderd gebleven. Vooruitgang in technologische ontwikkeling biedt kansen om LOFAR grootschalig te updaten, hoofdzakelijk op twee vlakken, een bredere inzetbaarheid van het systeem en een verbetering van de duurzaamheid van het systeem.
Allereerst wordt onderzoek gedaan naar een update van de analoge en digitale elektronica. Huidige componenten in de antennes zijn niet meer leverbaar, wat de aanleg van nieuwe velden onmogelijk maakt. Daarnaast kan een verbetering van de digitale informatieverwerking zorgen voor een breder toepassingsgebied van LOFAR. Daarnaast behelst de update een verduurzaming van het LOFAR-systeem. Het energie-intensieve systeem kan door PV-panelen voorzien worden van duurzame energie, maar de PV-omvormers die daar voor nodig zijn veroorzaken momenteel interferentie met de te ontvangen radiosignalen van LOFAR. Er moet daarom onderzocht worden hoe dit effect kan worden geminimaliseerd of gecompenseerd.
Het uiteindelijke doel van dit kennisontwikkelingsproject is de implementatie van deze technologie in het LOFAR 2.0 systeem vanaf 2020. Vanaf dat moment wordt er opnieuw geïnvesteerd in verbetering en uitbreiding van het LOFAR-systeem. De vereiste kennis hiervoor dient daarvoor gereed te zijn. Hiermee blijft het systeem toonaangevend in de wereld. Daarmee gaat gepaard dat LOFAR mogelijkheden krijgt voor bredere toepassingen voor bijvoorbeeld de ESA, de agricultuursector en andere potentiële markten. Daarnaast zal het project ook zorgen voor een versterkte kennispositie van Noord-Nederland die ook in andere markten gevaloriseerd kan worden.